W dniach od 17 do 19 listopada uczestniczyliśmy w seminarium naukowym pt. „Auschwitz – Pamięć i Nadzieja”.
W programie wydarzeń zorganizowanym przez Międzynarodowe Centrum Edukacji o Auschwitz i Holokauście, Centrum św. Maksymiliana w Harmężach oraz Studium Franciszkańskie w Krakowie było m.in. zwiedzanie kompleksu byłych niemieckich obozów zagłady Auschwitz – Birkenau oraz niezwykłej, stałej wystawy obrazów Mariana Kołodzieja pt. „Klisze pamięci. Labirynty”. Dokumentują one w duchu surrealizmu koszmar rzeczywistości obozowej z perspektywy byłego więźnia.
W pogłębioną recepcję wystawy wprowadził nas towarzyszący jej, bezcenny komentarz o. Piotra Cubera OFMConv, jej pomysłodawcy i organizatora.
Nie zabrakło również wartościowych prelekcji, dyskusji i zajęć warsztatowych. Wykład wprowadzający, „KL Auschwitz w systemie niemieckich obozów koncentracyjnych”, wygłosił nam pierwszego dnia dr Piotr Setkiewicz, kierownik Centrum Badań Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu. W sobotę wysłuchaliśmy prelekcji pt. „Osoby duchowne w KL Auschwitz jako przykład prześladowań za przekonania religijne ze szczególnym uwzględnieniem św. Maksymiliana Kolbe i innych franciszkanów”. Przedstawiła ją Teresa Wontor-Cichy, autorka wielu publikacji poświęconych historii obozu. Tego samego dnia odbyły się, równolegle do siebie, cztery bloki warsztatowe. Tematami zajęć dla poszczególnych grup były: „Jedenaste. Nie bądź obojętnym”, „Jednostka wobec rzeczywistości obozowej”, „Trauma – życie byłych więźniów po wojnie” oraz „Ucieczki z KL Auschwitz”.
Ostatni wykład odbył się w niedzielę rano. Wygłosił go ks. dr Manfred Deselaers z Niemiec, który poświęcił swoje życie pracy na rzecz pojednania polsko-niemieckiego i chrześcijańsko-żydowskiego. Jego wystąpienie nosiło tytuł: „Bóg a zło w świetle biografii i wypowiedzi Rudolfa Hössa, komendanta Auschwitz”.
W południe wszyscy wzięliśmy udział w uroczystym przemarszu od bramy „Arbeit macht frei”, przez plac apelowy, do Celi Śmierci św. o. Maksymiliana, gdzie złożyliśmy nasze modlitwy i symboliczną wiązankę kwiatów. Zwieńczeniem programu była Msza Święta w baraku byłej obozowej Pralni, stojącej w bezpośrednim sąsiedztwie Bloku Śmierci. Oszczędna oprawa muzyczna liturgii eucharystycznej oraz zachowany w pomieszczeniu półmrok były bardzo wymowne. Na tym tle szczególnego wymiaru nabrały słowa celebransa, o. Mariusza Orczykowskiego OFMConv, rektora naszego Studium. Mówił o zwycięstwie światła nad ciemnością, wyrażającym się m.in. w naszym zgromadzeniu liturgicznym – wspólnoty ludzi wierzących i wolnych, zebranych w przestrzeni, która jeszcze osiemdziesiąt lat temu była areną niewyobrażalnych bestialstw.
W wydarzeniach wzięło udział ponad stu kleryków.
