jesteś na stronie klasztoru WSD
historia
Historia franciszkańskiego klasztoru sięga XIII wieku. Wtedy też powstał tutaj dom studiów. Na początku XVII w. było on jednym z 8 naukowych kolegiów generalnych zakonu z prawem nadawania stopni akademickich. Pracę studium przerwało skasowanie prowincji polskiej w 1864 r. i choć klasztor krakowski ocalał, klerycy musieli podjąć studia w kolegium jezuitów w Krakowie. W końcu XIX wieku władze zakonne podjęły decyzję o ponownym utworzeniu domu studiów w krakowskim klasztorze. W 1892 r. nastąpiła reerekcja studium filozoficzno-teologicznego.
Z powodu trudnej sytuacji mieszkaniowej, II wojny światowej oraz podziału Zakonu w Polsce na dwie prowincje, studia odbywały się w różnych miejscach w Polsce. Krakowskie seminarium wróciło do prowadzenia całości programu studiów w latach 70 ubiegłego wieku, kiedy to utworzono w Łodzi Łagiewnikach seminarium dla kleryków prowincji warszawskiej.
Po II wojnie światowej wprowadzono seminaria dla studentów teologii, którzy uczestnicząc w tych zajęciach zobowiązani byli napisać pracę dyplomową. Był to warunek dopuszczenia do końcowego egzaminu „ex universa theologia” i święceń kapłańskich.
Początkowo krakowskie studium było 5 letnie: 2 lata filozofii i 3 lata teologii, ale szybko wydłużono studium teologii do czterech lat. Pod względem prawnym studium opierało się na przepisach konstytucji zakonnych i rozporządzeniach generałów zakonu.
W 1969/70 roku przyjęto nowe Ratio Institutionis Sacerdotalis (program studiów) zatwierdzone przez Stolicę Apostolską dla seminariów w Polsce. W 1981 r. studium zostało afiliowane do Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (obecnie Uniwersytet Papieski Jana Pawła II). Pozwoliło to absolwentom naszego seminarium zdobywać stopnie naukowe PAT-u. Od 1988 r. na podstawie ustawy sejmowej seminarium uzyskało także osobowość prawną na forum państwowym.
W krakowskim studium kształcili się polscy franciszkanie z prowincji galicyjskiej (do 1918 r.), potem z prowincji polskiej (1919-39), krakowskiej i warszawskiej (1939-81) i gdańskiej (od 1986), a także franciszkanie z USA, Rumunii, Włoch, Jugosławii, Belgii, Czech, Austrii, Korei, Uzbekistanu czy Kenii.
W naszym seminarium studiowali i pracowali m. in.: św. Maksymilian Kolbe, sługa Boży o. Wenanty Katarzyniec, męczennicy z Peru o. Michał Tomaszek i Zbigniew Strzałkowski. Mieszkał w naszym klasztorze św. Józef Sebastian Pelczar.
Na czele seminarium stoi rektor, wybierany na kapitule prowincjalnej lub mianowany przez prowincjała z jego radą. Początkowo nazywano go regensem, później prefektem studiów albo magistrem wyższego seminarium. Od 1969 r. funkcjonuje tytuł rektora.
Przygotowanie kadry profesorskiej dokonywane jest poprzez wysyłanie braci na studia w polskich i zagranicznych uczelniach: w Rzymie (Seraphicum, Biblicum, Gregorianum, Lateranum, Marianum), w Warszawie, Lublinie (KUL) i Krakowie (UPJP II, UJ) czy we Fryburgu (Szwajcaria). Podstawowy trzon zespołu profesorów stanowią zawsze franciszkanie, w większości z tytułami doktorskimi. W seminarium wykładają także profesorowie innych zakonów, zgromadzeń, księża diecezjalni i ludzie świeccy.
Obok formacji duchowej i intelektualnej klerycy seminarium krakowskiego angażują się w pracę różnych grup: od 1918 r. istnieje w seminarium koło MI (Rycerstwa Niepokalanej) założone przez św. Maksymiliana Kolbe. Jego organem był „Bratni Zew”, czasopismo, które zaczęło się ukazywać w 1936 r. Bracia klerycy rozpoczęli działalność duszpasterstwa niewidomych i katechezy dzieci specjalnej troski. W 1968 r. w seminarium w Łodzi – Łagiewnikach powstał zespół Fioretti, który w następnym roku, wskutek połączenia seminariów, przeniósł się do Krakowa i tu działa do dziś. W 1981 r. powstał Ruch Ekologiczny św. Franciszka z Asyżu (REFA). W 1980 powstał franciszkański zespół twórców CRAS, który skupiał młodych poetów z trzech rodzin franciszkańskich. Obecnie w seminarium istnieje szereg sekcji, w których bracia realizują swoje zainteresowania.
Obok formacji duchowej i intelektualnej klerycy seminarium krakowskiego angażują się w pracę różnych grup: od 1918 r. istnieje w seminarium koło MI (Rycerstwa Niepokalanej) założone przez św. Maksymiliana Kolbe. Jego organem był „Bratni Zew”, czasopismo, które zaczęło się ukazywać w 1936 r. Bracia klerycy rozpoczęli działalność duszpasterstwa niewidomych i katechezy dzieci specjalnej troski. W 1968 r. w seminarium w Łodzi – Łagiewnikach powstał zespół Fioretti, który w następnym roku, wskutek połączenia seminariów, przeniósł się do Krakowa i tu działa do dziś. W 1981 r. powstał Ruch Ekologiczny św. Franciszka z Asyżu (REFA). W 1980 powstał franciszkański zespół twórców CRAS, który skupiał młodych poetów z trzech rodzin franciszkańskich. Obecnie w seminarium istnieje szereg sekcji, w których bracia realizują swoje zainteresowania.
Każdy dzień przynosi wiele wydarzeń, które tworzą kolejne rozdziały naszej historii.
